Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

ΒΛΑΔΙΜΙΡ ΠΟΥΤΙΝ -Συμβούλιο Πολιτικής Ασφαλείας Φεβρουάριος 2007:

«Σας ευχαριστώ αγαπητή κυρία Ομοσπονδιακή Καγκελάριος (Μέρκελ), κύριε Teltschick, κυρίες και κύριοι. Είμαι πραγματικά ευγνώμων που προκλήθηκα σε ένα τόσο αντιπροσωπευτικό συνέδριο. Έχει συγκεντρώσει πολιτικούς, στρατιωτικούς αξιωματούχους, επιχειρηματίες  και εμπειρογνώμονες από περισσότερες από 40 χώρες. Η δομή αυτού του συνεδρίου μου επιτρέπει να αποφύγω την υπερβολική ευγένεια και την ανάγκη να μιλήσω με ευχάριστο άλλα άδειο διπλωματικό τρόπο. Η μορφή αυτού του συνεδρίου θα μου επιτρέψει να πω τι πραγματικά πιστεύω για τα διεθνή προβλήματα ασφαλείας. [.. ].

Ο μονοπολικός κόσμος που είχε  προταθεί μετά τον Ψυχρό Πόλεμο δεν έλαβε χώρα. Η ιστορία της ανθρωπότητας έχει σίγουρα περάσει από μονοπολικές περιόδους και έχει δει προσδοκίες για παγκόσμια κυριαρχία Και τι δεν έχει συμβεί στην ιστορία του κόσμου?  Ωστόσο, τι είναι ένας μονοπολικός κόσμος?  Όσο και να μπορούσε κανείς να στολίσει τον όρο αυτό, στο τέλος της ημέρας αναφέρεται σε έναν τύπο κατάστασης. Δηλαδή  ένα κέντρο εξουσίας, ένα κέντρο δύναμης, ένα κέντρο λήψης αποφάσεων. Είναι ένας κόσμος στον οποίο υπάρχει ένας άρχοντας, ένας κυρίαρχος. Και στο τέλος της ημέρας αυτό είναι ολέθριο, όχι μόνο για όλους αυτούς που βρίσκονται μέσα στο σύστημα αλλά και για ίδιο τον κυρίαρχο, διότι καταστρέφει τον εαυτό του εκ των έσω. Και αυτό βεβαίως δεν έχει τίποτα κοινό με τη Δημοκρατία. Διότι, όπως γνωρίζετε, η Δημοκρατία είναι η δύναμη της πλειοψηφίας υπό το πρίσμα των συμφερόντων και των απόψεων της μειοψηφίας. Παρεμπιπτόντως,  στη Ρωσία μας διδάσκει διαρκώς για τη Δημοκρατία. Αλλά για κάποιο λόγο αυτοί που μας διδάσκουν δεν θέλουν να μάθουν οι ίδιοι. Θεωρώ ότι το μονοπολικό μοντέλο δεν είναι μόνο απαράδεκτο αλλά και αδύνατο στο σημερινό κόσμο.

 Ένα κράτος, και  φυσικά πρώτα απ’ όλα οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχει υπερβεί τα εθνικά σύνορά του με κάθε τρόπο. Αυτό είναι ορατό στις οικονομικές, κυβερνητικές, πολιτιστικές και εκπαιδευτικές πολιτικές που επιβάλλει στις άλλες χώρες. «Λοιπόν, σε ποιόν αρέσει» αυτό; Ποιος είναι ευτυχής γι’ αυτό; Και η χρήση βίας θα έπρεπε να είναι ένα πραγματικά έκτακτο μέτρο, συγκρίσιμο με τη χρήση της θανατικής ποινής στα δικαστικά συστήματα ορισμένων χωρών. Ωστόσο σήμερα είμαστε μάρτυρες της αντίθετης τάσης, δηλαδή μια κατάσταση στην οποία χώρες που απαγορεύουν τη θανατική ποινή ακόμα και για τους δολοφόνους και άλλους, επικίνδυνους εγκληματίες, συμμετέχουν φαιδρά  σε στρατιωτικές επιχειρήσεις που είναι δύσκολο να θεωρηθούν νόμιμες. Και πράγματι οι επιχειρήσεις αυτές σκοτώνουν ανθρώπους, εκατοντάδες και χιλιάδες αμάχους! Είμαι πεπεισμένος ότι ο μόνος μηχανισμός που μπορεί να λάβει αποφάσεις σχετικά με τη χρήση στρατιωτικής ισχύος ως έσχατη λύση είναι καταστατικός χάρτης των Ηνωμένων Εθνών. Και σε σχέση με αυτό, είτε δεν κατάλαβα τί ο συνάδελφός μου, ο Ιταλός Υπουργός Άμυνας είπε προ ολίγου ή ό,τι είπε ήταν ανακριβές. Εν πάσει περιπτώσει κατάλαβα ότι η χρήση βίας μπορεί να είναι νόμιμη μόνον όταν η απόφαση λαμβάνεται από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ ή τον ΟΗΕ. Αν πραγματικά σκέφτεται  έτσι, τότε έχουμε διαφορετικές απόψεις.  Ή δεν άκουσα σωστά. Η χρήση βίας μπορεί μόνο να θεωρηθεί νόμιμη αν η απόφαση επικυρώνεται από τον ΟΗΕ. Και δεν χρειάζεται να αντικαταστήσουμε το ΝΑΤΟ ή την ΕΕ για τα Ηνωμένα Έθνη.

Η Ρωσία τηρεί αυστηρά και σκοπεύει να τηρήσει περαιτέρω τη συνθήκη για τον μη πολλαπλασιασμό των πυρηνικών όπλων καθώς και το πολυμερές  σύστημα εποπτείας για τις τεχνολογίες πυραύλων. Οι αρχές που ενσωματώνονται . .. Αποδεικνύεται ότι το ΝΑΤΟ έχει θέσει τις δυνάμεις της πρώτης γραμμής του  στα σύνορά μας και εμείς συνεχίζουμε να εκπληρώνουμε αυστηρά τις υποχρεώσεις της Συνθήκης   και δεν αντιδρούμε σε αυτές τις δράσεις. Νομίζω ότι είναι προφανές ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ δεν έχει καμιά σχέση με τον εκσυγχρονισμό της ίδιας της Συμμαχίας  ή με τη διασφάλιση της ασφάλειας στην Ευρώπη. Αντίθετα, αντιπροσωπεύει μια σοβαρή πρόκληση που μειώνει το επίπεδο της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Και έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: εναντίον ποίου γίνεται αυτή η διεύρυνση;  Είναι προφανές ότι οι τιμές της ενέργειας θα πρέπει να καθορίζονται από την αγορά αντί να είναι αντικείμενο πολιτικών εικασιών, οικονομικής πίεσης ή εκβιασμού.  Είμαστε ανοιχτοί για συνεργασία. Ξένες εταιρείες συμμετέχουν σε όλα τα μεγάλα μας ενεργειακά έργα. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις έως 26% της εξόρυξης πετρελαίου στη Ρωσία –και παρακαλώ σκεφτείτε το ποσό αυτό- γίνεται από ξένα κεφάλαια.  …

Και υπάρχει ακόμα άλλο ένα σημαντικό θέμα που επηρεάζει άμεσα την παγκόσμια ασφάλεια. Σήμερα πολλοί μιλούν για τον αγώνα κατά της φτώχειας. Τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτόν τον τομέα? Από τη μια πλευρά, οικονομικοί  πόροι διατίθενται για προγράμματα για να βοηθήσουν τις φτωχότερες χώρες του κόσμου και μάλιστα κατά καιρούς, σημαντικοί οικονομικοί πόροι. Αλλά για να είμαι ειλικρινής –και πολλοί το γνωρίζουν αυτό – [πόροι] συνδεδεμένοι με την ανάπτυξη των εταιρειών της  ίδιας χορηγού χώρας. Και από την άλλη πλευρά,  αναπτυγμένες χώρες διατηρούν ταυτόχρονα τις  γεωργικές επιδοτήσεις τους και περιορίζουν την  πρόσβαση ορισμένων χωρών για προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Και ας πούμε τα πράγματα όπως είναι: το ένα χέρι διανέμει  φιλανθρωπική βοήθεια  και το άλλο χέρι όχι μόνο συντηρεί την οικονομική καθυστέρηση αλλά αντλεί επίσης τα κέρδη τους.

Αγαπητοί κυρίες και κύριες, μιλώντας στη διάσκεψη για την Πολιτική Ασφάλεια είναι αδύνατον να μην αναφέρουμε τις δραστηριότητες του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). Όπως είναι γνωστό, ο οργανισμός αυτός δημιουργήθηκε για να εξετάσει όλες τις- θα το επισημάνω αυτό- όλες τις πτυχές της ασφάλειας: στρατιωτική, πολιτική, οικονομική, ανθρωπιστική και κυρίως, τις σχέσεις μεταξύ αυτών των σφαιρών. Τι βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα? Βλέπουμε ότι αυτή η ισορροπία έχει σαφώς καταστραφεί. Άτομα προσπαθούν να μετατρέψουν τον ΟΑΣΕ σε ένα χυδαίο όργανο με στόχο την προώθηση των ξένων πολιτικών συμφερόντων  ενός ή μιας ομάδας χωρών. Και το έργο αυτό επίσης πραγματοποιείται  από τον γραφειοκρατικό μηχανισμό του ΟΑΣΕ που δεν έχει καμία σχέση με τα ιδρυτικά κράτη   καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων και η συμμετοχή των λεγομένων μη κυβερνητικών οργανώσεων είναι προσαρμοσμένα για αυτό το έργο. Οι οργανώσεις αυτές είναι επισήμως ανεξάρτητες  αλλά είναι σκόπιμα  χρηματοδοτημένες  και ως εκ τούτου  υπό έλεγχο. Σύμφωνα με τα ιδρυτικά έγγραφα,  στον ανθρωπιστικό τομέα ο ΟΑΣΕ έχει σχεδιαστεί να βοηθά τα κράτη  μέλη  στην παρακολούθηση  διεθνών κανονισμών  περί  ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατόπιν αιτήσεώς τους. Αυτό είναι ένα σημαντικό έργο. Το υποστηρίζουμε αυτό. Αλλά αυτό  σημαίνει την μη  παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις  άλλων χωρών  και ιδιαίτερα  να μην επιβάλλει ένα καθεστώς που καθορίζει πώς αυτά τα κράτη θα πρέπει να ζουν και να αναπτύσσονται». 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)