Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Συνέντευξη - ποταμός: «Βάλτε όλοι φερμουάρ και δουλέψτε»

Συνέντευξη - ποταμός: «Βάλτε όλοι φερμουάρ και δουλέψτε»

Δημήτρης Νανόπουλος, Ακαδημαϊκός

«Τσάμπα μαγκιές και εξυπνάδες λες και μιλάμε στην κλαδική Πατησίων δεν περνούν. Θα πρέπει να σταματήσουν οι πολλές συνεντεύξεις και να καθίσουμε όλοι να δουλέψουμε για να ξεπεράσουμε την κρίση», τονίζει στην «ΗτΣ» ο διακεκριμένος Έλληνας φυσικός και νέος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, Δημήτρης Νανόπουλος.


Συνέντευξη στη Χαρά Καλημέρη


Η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι σε αβεβαιότητα για το μέλλον της οικονομίας της. Πώς κρίνετε τις τελευταίες εξελίξεις;

Προσωπικά φοβάμαι. Πρώτη μου φορά από την απαρχή της κρίσης που νιώθω φόβο και συνήθως έχω καλό ένστικτο. Μακάρι να διαψευστώ, όμως, ακούω να μεταδίδονται από τα ξένα πρακτορεία «βαριές» δηλώσεις πως αν η Ελλάδα δεν πληρώσει θα αποτελεί πιστωτικό γεγονός. Εύχομαι να περάσουμε τον «σκόπελο» του Μαρτίου και να δώσουμε τα χρήματα που χρωστάμε. Για να συμβεί αυτό, όμως, θα πρέπει να σταματήσουν οι πολλές συνεντεύξεις και να καθίσουμε να δουλέψουμε. Μας έδωσαν αυτή την επέκταση του προγράμματος, όπως θέλουν ας το ονομάσουν, δεν με ενδιαφέρει, τώρα γιατί δεν βάζουν τα κεφάλια μέσα;
Αν ήμουν Τσίπρας θα έλεγα σε όλους να μη μιλάνε καθόλου, μα καθόλου. Ούτε οι αριστερές συνιστώσες, ούτε οι δεξιές συνιστώσες, ούτε δεν ξέρω εγώ ποιες συνιστώσες. Να βάλουν όλοι φερμουάρ «ζάμα» και να κάνουν τη δουλειά τους για να γίνει μια σοβαρή διαπραγμάτευση. Τσάμπα μαγκιές και εξυπνάδες λες και μιλάμε στην κλαδική Πατησίων δεν περνούν. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Αν δεν την βλέπουν, τότε κάνουν μεγάλο λάθος. Όλα αυτά δεν τα λέω με αντιπολιτευτική διάθεση, ούτε έχω εμπάθεια εναντίον της κυβέρνησης. Θέλω, όμως, να τονίσω πως είναι κομβικό το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε και χρειάζεται σοβαρότητα, προσοχή και δουλειά. Κι εκεί, πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη. Ας ξεχάσουμε τις κομματικές έριδες, για να δούμε πώς θα βγούμε από την κρίση.

Τι είναι αυτό που φοβάστε;

Οι παλιοί, με τα καλά τους και τα κακά τους, είχαν μια εμπειρία στο να κυβερνούν. Τώρα, υπάρχει ένας ερασιτεχνισμός και δυστυχώς είναι πολύ κακές οι στιγμές για ερασιτεχνισμούς.Οφείλω, πάντως, να πω - κι ίσως αυτό θεωρηθεί «ρετσινιά»- ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι από τους πιο κεντρώους και πιο συνετούς στο κόμμα του. Δεν κινείται σε εξτρεμιστικές απόψεις, αλλά κρατάει μια ισορροπία και νομίζω πως έχει καταλάβει ότι χρειάζεται ευελιξία. Αυτό λιγάκι με κάνει να αισιοδοξώ. Η πολιτική είναι η επιστήμη του εφικτού. Και η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή. Δεν είναι ζήτημα ντροπής ούτε κωλοτούμπας, αυτά είναι σαχλαμάρες. Είναι το εφικτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση. Ας βγάλει τη χώρα από τη δίνη στην οποία βρίσκεται και αργότερα μπορεί να προχωρήσει σε υλοποίηση δεσμεύσεών της. Έχει τέσσερα χρόνια μπροστά της. Είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσουν κι αυτοί που πίστευαν ότι μια μέρα μετά τις εκλογές θα έπαιρναν βασικό μισθό 751 ευρώ. Τώρα, όμως, χρειάζεται προσοχή. Μην καλλιεργούμε στον κόσμο ψευδαισθήσεις κι ας μη φοβόμαστε να κάνουμε πράγματα που δεν μας είναι αρεστά. Συζητάμε για την ανθρωπιστική κρίση και για τους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια. Είναι ντροπή να υπάρχουν αυτές οι εικόνες, αλλά θέλει προσοχή για να μην καούν κοντά στα ξερά και τα χλωρά. Για να μην καταλήξουμε όλη η Ελλάδα να ψάχνει στα σκουπίδια.

Την ώρα που συμβαίνουν αυτά, στους εργαζόμενους της ΔΕΗ δίνονται αυξήσεις.
Δεν ξέρω, ίσως έχω χαμηλό IQ, αλλά αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω με κανέναν τρόπο. Είναι σκάνδαλο. Αυτοί οι συνδικαλιστές από το βαθύ ΠΑΣΟΚ που πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ, τι ζητούν τώρα; Τα τριάκοντα αργύρια; Είναι το ξεπλήρωμα αυτό; Πού ταιριάζει αυτό μέσα στην αριστερή ιδεολογία; Αν ήμουν ΣΥΡΙΖΑ θα είχα βγει στους δρόμους και θα ούρλιαζα εναντίον αυτού που έγινε.

Βλέπετε φως στην άκρη του τούνελ;

Η Ελλάδα έχει περάσει πολλές πανωλεθρίες. Τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους, χρεοκοπίες, επαναστάσεις, πολέμους, χούντα. Όλες αυτές τις φορές έχουμε επιζήσει, γιατί έχουμε ομονοήσει κι έχουμε καταλάβει πως μπορούμε ως λαός να κάνουμε άλματα. Επειδή είμαι φύσει αισιόδοξος και παρότι η κατάσταση φαίνεται αρνητική, θέλω να πιστεύω ότι οι πολιτικοί όλων των χρωμάτων και ο κόσμος θα ομονοήσουν και θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε και αυτή την κρίση.

Θα ήθελα, όμως, η κρίση να αποτελέσει την αφορμή για ένα νέο ξεκίνημα με μεταρρυθμίσεις ώστε, κάποια στιγμή, να έχουμε ένα νέο κράτος. Διότι παλιά ζούσαμε σε μια φούσκα. Δεν πηγαίναμε καλά. Είχε γεμίσει το Κολωνάκι με καγιέν που δεν μπορούσαν να περάσουν από τα στενά. Ο συχωρεμένος ο πατέρας μου έλεγε να πιάνεις όσο απλώνει το χέρι σου. Εύχομαι μέσα σ' αυτή τη συγκυρία να καταφέρουμε να χτίσουμε ένα στέρεο κι όχι σαθρό μέλλον για τις επόμενες γενιές. Το μυαλό το έχουμε. Τη φαντασία την έχουμε. Τον ενθουσιασμό τον έχουμε. Τη δύναμη την έχουμε. Γιατί να μην το κάνουμε; Τι έγινε το Αιέν Αριστεύειν; Να γίνουμε όλοι κομισάριοι;

Πώς κρίνετε τις εξαγγελθείσες αλλαγές στην Παιδεία;

Πρόκειται για οπισθοχώρηση άνευ προηγουμένου. Τι λένε; Κατάργηση των Συμβουλίων και επαναφορά του ασύλου και των αιωνίων φοιτητών. Αυτά ήταν τα τρία προβλήματα που είχαν τα πανεπιστήμιά μας; Την ίδια ώρα, θέλουν η εισαγωγή των μαθητών στα πειραματικά σχολεία να γίνεται με κλήρο. Τους αθλητές μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες με κλήρο τους στέλνουμε; Τι έγινε το Αιέν Αριστεύειν; Τα έχω χαμένα μ' αυτά που λένε.

Σε κάθε χώρα, η παιδεία είναι η κινητήριος δύναμη. Εκεί πρέπει να επενδύσουμε. Από την απαρχή της κρίσης, έχουν μεταναστεύσει περίπου 200.000 νέοι από τους οποίους οι 160.000 έχουν διδακτορικά. Άρα ποιος μένει σ' αυτή τη χώρα; Οι ινστρούχτορες στη Δραπετσώνα; Τι να κάνουμε όλοι; Να γίνουμε κομισάριοι; Για όνομα του Θεού. Στο 2015 είμαστε.
Η Ελλάδα ανήκει στη δυτική Ευρώπη, είμαστε μια δημοκρατική χώρα, δεν μπορούμε να ζούμε με ιδεοληψίες και «δεινοσαυρικές» απόψεις του Μαΐου του ΄68. Όλοι τα περάσαμε αυτά, κι εγώ τα πέρασα. Άλλο, όμως, είναι το ΄68 κι άλλο το 2018, δηλαδή 50 χρόνια μετά. Μη μένουμε κολλημένοι εκεί. Όπως είχε πει ο Τσόρτσιλ, όταν στα 20 δεν είσαι σοσιαλιστής δεν έχεις καρδιά κι όταν είσαι σοσιαλιστής στα 40 δεν έχεις μυαλό.

  • Ησυχία συνιστώσες 
    Αν ήμουν Τσίπρας θα έλεγα σε όλους να μη μιλάνε καθόλου, μα καθόλου. Ούτε οι αριστερές συνιστώσες, ούτε οι δεξιές συνιστώσες, ούτε δεν ξέρω εγώ ποιες συνιστώσες.
  • Τα τριάκοντα αργύρια 
    Αυτοί οι συνδικαλιστές από το βαθύ ΠΑΣΟΚ που πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ, τι ζητούν τώρα; Τα τριάκοντα αργύρια; Είναι το ξεπλήρωμα αυτό;

  • Ερασιτεχνισμοί Οι παλιοί, με τα καλά τους και τα κακά τους, είχαν μια εμπειρία στο να κυβερνούν. Τώρα, υπάρχει ένας ερασιτεχνισμός και δυστυχώς είναι πολύ κακές οι στιγμές για ερασιτεχνισμούς.

  • Πραγματικότητα Η πολιτική είναι η επιστήμη του εφικτού. Και η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή. Δεν είναι ζήτημα ντροπής ούτε κωλοτούμπας, αυτά είναι σαχλαμάρες. Είναι το εφικτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)