Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Ο μυστικός φόβος της Ευρώπης για την Ελλάδα

Αγαπητοί φίλοι
μετέφρασα στην Ελληνική το άρθρο του Brett Arens .

Είναι σημαντικό ότι ακόμη και ξένοι οικονομολόγου αναγνωρίζουν την ζημία που έχουν υποστεί από το ευρώ όχι μόνο η Ελλάδα αλλά και οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου .
Το παραθέτω με την προτροπή να κοινοποιηθεί από τον καθένα μας σε Έλληνες για να πληροφορηθούν όλοι αυτά που θα έπρεπε ήδη να έχουν ακούσει από τόσους Έλληνες οικονομολόγους που τα φωνάζουν χρόνια τώρα.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Ο μυστικός φόβος της Ευρώπης για την Ελλάδα
Δημοσιεύτηκε στις 16 Ιουνίου 2015 
                   Opinion: Europe's secret fear about Greece - MarketWatch

 Brett Arends *

Υπάρχει ένας μυστικός φόβος που διακατέχει τους δυνατούς της Ευρώπης. Έχει αφεντικά της πολιτικής που ξαγρυπνούν στις Βρυξέλες. Έχει τραπεζίτες στο Βερολίνο που στριφογυρίζουν εμπύρετοι στα μεταξωτά τους σεντόνια. Έχει ευρωκράτες  που παραμιλάνε μέσα στο κόκκινο κρασί τους. Ποιος είναι ο φόβος ;
Δεν είναι το ότι εάν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ οι Έλληνες θα υποφέρουν μία τρομερή οικονομική κατάρρευση. Ο φόβος είναι ότι, εάν η Ελλάδα  εγκαταλείψει το ευρώ, η χώρα θα επιστρέψει στην ευημερία και τότε και άλλες χώρες  θα μπορούσαν να ακολουθήσουν
Υπάρχει ένα διάγραμμα με στοιχεία του ίδιου του ΔΝΤ στον σύνδεσμο Opinion: Europe's secret fear about Greece - MarketWatch στο οποίο μπορεί κανείς να δει ότι η Ελλάδα με την παλιά κακή δραχμή είχε διπλάσια οικονομική ανάπτυξη από ότι με το ευρώ. Και δεν ήταν μόνη, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν να πουν παρόμοιες ιστορίες.
Η οικονομική τους ανάπτυξη στις δεκαετίες του 80 και του 90, που παλεύανε με τη λιρέτα, την πεσέτα και το εσκούδο κοροϊδεύει την απόδοση τους με το γερμανο-κρατούμενο ευρώ.  Προφανώς το να έχει κανείς τον έλεγχο του εθνικού του νομίσματος και της δικής του νομισματικής πολιτικής δουλεύει καλύτερα έχοντας την δική σου κυβέρνηση την δική σου εθνική κυριαρχία. Ποιος ξέρει;
Τα ανωτέρωστοιχεία προέρχονται από δεδομένα του ίδιου του ΔΝΤ. Δείχνουν πραγματική οικονομική ανάπτυξη σε τέσσερα νοτιοευρωπαϊκά νομίσματα την περίοδο πριν αποδεχθούν το ευρώ από το 1980 έως το1998 σε σύγκριση με  την περίοδο αφού εκδόθηκε το κοινό νόμισμα στις αρχές του 1999. (Οι αριθμοί δείχνουν τη μέση ετήσια ανάπτυξη στο ΑΕΠ, μετρούμενο ανά κάτοικο με την πραγματική αγοραστική του ικανότητα, για να επαλειφθεί ο πληθωρισμός.)
Είχαν πει στους λαούς της Ευρώπης ότι το ευρώ θα έφερνε σταθερότητα,  αλλά δεν έφερε. Βεβαίως υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες και δεν φταίει μόνο το ευρώ. Όμως το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα πουλήθηκε στους ανθρώπους αυτών των χωρών, όταν το ψήφιζαν, ως το μαγικό μέσο που θα μετασχημάτιζε τις οικονομικές τους τύχες. Τους είπαν να εγκαταλείψουν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία τους με αντάλλαγμα  τεράστια οικονομικά οφέλη. Αντί αυτού το ευρώ ‘χρηματικοποίησε’ τις οικονομίες τους πνίγοντας τες με τόνους φθηνού, εύκολου χρήματος και δημιουργώντας γιγαντιαίες χάρτινες φούσκες που τώρα έχουν σκάσει. Είπαν στους λαούς της Ευρώπης ότι το ευρώ θα φέρει σταθερότητα, αλλά δεν έφερε, Τους είπαν ότι θα φέρει ευημερία, αλλά δεν έφερε. Τους είπαν ότι θα φέρει ανάπτυξη, αλλά δεν έφερε.
Είναι πράγματι οι Έλληνες  ένα τσαμπί από ρέμπελους ουζο-πότες  όπως διατείνονται οι ρέμπελοι σαμπανιο-πότες των Βρυξελών; Πριν αποδεχθούν το ευρώ οι Έλληνες κατάφεραν πραγματική ετήσια ανάπτυξη 4%  και μέση ανεργία  7,7%. Από τότε που δέχθηκαν τη θερμή χρηματιστική αγκαλιά των Βρυξελών, της Φραγκφούρτης  και του Βερολίνου η ετήσια ανάπτυξη στην Ελλάδα έπεσε στο 2% με  μέση ανεργία 14%. Με άλλα λόγια η Ελλάδα με το ευρώ έπεσε στη μισή ανάπτυξη και διπλασίασε την ανεργία σε σχέση με τη δραχμή. Μερικοί επωφελήθηκαν.
Η Ισλανδία πέρασε μία μαζική χρηματο-οικονομική κρίση το 2007-9 όπως και η Ελλάδα, αλλά η  Ισλανδία είναι μία κυρίαρχη χώρα με το δικό της νόμισμα. Η ισλανδική κορώνα έπεσε δύο φορές μέχρι τώρα στις νομισματικές αγορές ως προς το ευρώ. Η φθηνή κορώνα βοήθησε την Ισλανδία να σταθεί στα πόδια της. Αυτό μπορεί να το κάνει κανείς όταν έχει το δικό του νόμισμα. Δεν αποτελεί πραγματικά έκπληξη το ότι αντικαθεστωτικές δυνάμεις έχουν ήδη εμφανιστεί στην Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία, όπως και στην Ελλάδα.
Χώρες που ενώθηκαν με το ευρώ έχουν χάσει την κυριαρχία τους όπως και την ανάπτυξη τους. Γιατί πρέπει ο Έλληνας Πρωθυπουργός να ζητά την άδεια της Γερμανίδας Καγκελαρίου πριν να αλλάξει την εθνική πολιτική των συντάξεων; Γιατί θα πρέπει να δεχτεί την επίθεση από διεθνείς πιστωτές που του λένε ότι η Ελλάδα έχει πάρα πολλούς μεταπτυχιακούς φοιτητές; Σήμερα απειλούν τους Έλληνες με χαμό, αποσύνθεση και καταστροφή, εάν προσπαθήσουν να επιστρέψουν πάλι στο  δικό τους νόμισμα. Και τι είναι αυτό, έτσι και αλλιώς είχαν χαμό, αποσύνθεση και καταστροφή τουλάχιστον τα οκτώ τελευταία χρόνια. Θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι οι Βρυξέλες είχαν απειλήσει και πρωτύτερα.
Πίσω στη δεκαετία του 90 είπαν στους Βρετανούς ότι θα βρεθούν σε  μεγάλο μπελά εάν δεν εγκαταλείψουν την λίρα για το κοινό νόμισμα. Η βρετανική οικονομία θα βουλιάξει και η Βρετανία θα απομονωθεί. Θα έπρεπε μάλιστα να ξεχάσουν ότι το Λονδίνο θα παρέμενε ένα μεγάλο οικονομικό κέντρο. Χωρίς το ευρώ το Λονδίνο θα τελείωνε. Έτσι έλεγαν τότε. Εάν θέλετε να δείτε πόσο τελειωμένο είναι  το Λονδίνο προσπαθήστε να αγοράσετε ένα σπίτι εκεί.


*Ο Brett Arends είναι ένας βραβευμένος οικονομικός αναλυτής με πολυετή εμπειρία γύρω από θέματα αγορών, οικονομίας και προσωπικής χρηματοδότησης. Το τελευταίο του βιβλίο “Storm Proof your Money” δημοσιεύτηκε από την John Wiley  Co.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)