Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Ευθέως κατηγορεί τον Τσίπρα ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κ. Γ. Κασιμάτης.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2015
Ευθέως κατηγορεί τον Τσίπρα ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κ. Γ. Κασιμάτης.
Μία άλλη άποψη εκφράζει ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου για τους λόγους που επέβαλαν οι δανειστές την θέλησή τους και οδήγησαν τον Τσίπρα σε εκλογές.
Ο κ. Γ. Κασιμάτης αναφέρει.
Οι εκλογές δε γίνονται γιατί υπήρχε κάποιος από τους λόγους λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος, που ορίζει το Σύνταγμα της Ελλάδας. Οι εκλογές μεθοδεύτηκαν και αποφασίστηκαν από τους δανειστές μας και από τη συνεργαζόμενη κυβέρνηση: για να ανατρέψουν στα μάτια των λαών της Ευρώπης το μεγαλειώδες ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού στο απάνθρωπο και παράνομο καθεστώς δανεισμού που επέβαλαν στη χώρα μας και για να “νομιμοποιήσουν” την απάνθρωπη και άνομη “συμφωνία” που υπέγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα.
Σίγουρα, ούτε το ένα, ούτε το άλλο δεν μπορούν να επιτύχουν. Το καθεστώς παραμένει παράνομο και απάνθρωπο, ο δανεισμός επαχθής, άνομος και άκυρος, η “συμφωνία” παραβιάζει και πάλι την εθνική μας κυριαρχία και τα δικαιώματα του ανθρώπου, ενώ το “ΟΧΙ” του Ελληνικού Λαού στέκει ακλόνητο.
Στον ψευδεπίγραφο προεκλογικό λόγο των πολιτικών κομμάτων εξουσίας της τελευταίας πενταετίας και των χειραγωγημένων κυρίαρχων ΜΜΕ και των υπηρετών τους δεν ακούστηκε ούτε λέξη για τα βασικά ζητήματα του καθεστώτος δανεισμού, το οποίο επιβλήθηκε παράνομα στην Ελλάδα, απομυζά συστηματικά τον εθνικό της πλούτο και την εθνική της οικονομία και εξαρθρώνει το ανεκτίμητο ζωντανό της κεφαλαιο, τη νεολαία, και ολόκληρο τον κοινωνικό της ιστό.
Δεν ακούστηκε από τα κόμματα και ΜΜΕ εξουσίας ούτε λέξη -όπως δεν ακούστηκε ποτέ από την αρχή της πενταετίας- για τα βασικά ζητήματα της κρίσης, χωρίς την αντιμετώπιση των οποίων δεν μπορεί ούτε να αποτραπεί η επιβολή της απάνθρωπης “λιτότητας”, της θανατηφόρας ανεργίας, της κοινωνικής ερήμωσης με τη φυγή των νέων, της καταστροφής της εθνικής οικονομίας, της εξάρθρωσης του μεσαίου χώρου και της εξαθλίωσης των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, ούτε να γλυτώσει η Ελλάδα τον αργό θάνατο. Δεν ακούστηκε:
1. Ούτε λέξη για την πολιτική αντιμετώπισης του δανείου και του καθεστώτος δανεισμού (συμβατότητα με το διεθνές δίκαιο, τις Συνθήκες της ΕΕ και το Σύνταγμα) και για τα όπλα αντιμετώπισής τους.
2. Ούτε λέξη για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, για την πολιτική αξιοποίησής τους και την απαλευθέρωση από το καθεστώς των Βρυξελλών, του ΔΝΤ και του άνομου αντιπροσώπου τους, του ΤΑΙΠΕΔ.
3. Ούτε λέξη για την απαλευθέρωση της οικονομικής πολιτικής της Ελλάδας, την οποία εγγυάται το διεθνές δίκαιο και οι Συνθήκες της ΕΕ, αλλά την έχει δεσμεύσει παράνομα το “Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής” των δανειστών και των κερδοσκόπων.
4. Ούτε λέξη για το περιεχόμενο των βασικών δανειακών συμφωνιών, για το κύρος τους, για τη μή επικύρωσή τους σύμφωνα με το Σύνταγμα, για την κατάργηση των πρωτοφανών στην ιστορία όρων: της παραίτησης από τα δικαιώματα της εθνικής κυριαρχίας και των άλλων εγγυήσεων του δοεθνούς δικάιου, της καθολικής δέσμευσης της δημόσιας περιουσίας, σημερινής και μελλοντικής, και της ολοκληρωτικής δέσμευσης της οικονομικής πολιτικής της Χώρας.
5. Ούτε λέξη για τις κατάφωρες παραβιάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των εγγυήσεων του ΟΗΕ και για την αποκατάστασή τους.
6. Ούτε λέξη για την αποκατάσταση της λειτουργίας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και της πρώτης λειτουργίας του πολιτεύματος, της νομοθετικής.
7. Ούτε λέξη για τα μεγάλα εθνικά θέματα, που βρίσκονται σε πολύ κρίσιμο σημείο επιβουλής τους εις βάρος του Ελληνισμού (ΑΟΖ, Κυπριακό, Σκοπιανό, Αιγαίου, Θράκης κ.ά).
8. Ούτε λέξη για την απάντηση της Ελλάδας, αν η Ευρώπη επιμείνει να μας έχει υπόδουλους (Πλάνο Β΄) ως κατακτητής: θα την παραδώσουν ως δούλη ή και αυτό είναι “μονόδρομος”;
9. Καμιά διευκρίνιση για το ποιά Ευρώπη θέλουν: για την Ευρώπη του πολτισμού, της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, που λαμβρύνουν την ιστορία της ή την Ευρώπη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που βαραίνουν το παρελθόν της.
Επίσης, αποσιωπήθηκαν απολύτως από τα κόμματα και τα ΜΜΕ εξουσίας:
1. Η Προκαταρκτική Έκθεση της διεθνούς ομάδας υψηλού κύρους εμπειρογνωμόνων, της “Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους”, που συνέστησε η Βουλή των Ελλήνων, με πρωτοβουλία της ευρωβουλευτή κυρίας Σοφίας Σακοράφα και της Προέδρου της Βουλής κυρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου, της μόνης ενεργού πολιτικού που με σαφήνεια το προβάλλει στον πολιτικό της λόγο.
2. Το Ψήφισμα της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13.3.2014, που ήταν κόλαφος για τους δανειστές και τις ελληνικές κυβερνήσεις
3. Οι Εκθέσεις Οργανισμών του ΟΗΕ για τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των κοινωνικών δικαιωμάτων από το καθεστώς δανεισμού της Ελλάδας.
4. Η πρόσφατη πρωτοβουλία του ΟΗΕ για το ζήτημα της νομιμότητας του δανείου της Ελλάδας, στη σχετική απόφαση της οποίας η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε επιδεικτικά να απόσχει, παραβιάζοντας κατάφωρα την ύπατη υποχρέωση που επιβάλλει το Σύνταγμα στο πρώτο άρθρο του: την υποχρέωση άσκησης όλων των λειτουργιών και εξουσιών υπέρ ου Λαού.
Όλα αυτά φανερώνουν την ηθελημένη παραπλάνηση του λαού από τα κόμματα εξουσίας και τα ΜΜΕ, με το να συζητούν και να αγωνίζονται δήθεν για τα καθημερινά προβλήματά του που προκαλεί η κρίση και όχι για τίς παραγματικές αιτίες τους και για τον πραγματικό και αποτελεσματικό αγώνα που χρειάζεται η Ελλάδα για την αντιμετώπισή τους.
Όλα αυτά καταδεικνύουν και τον πραγματικό σκοπό των σημερινών εκλογών: Ότι ο ύπατος θεσμός της λαϊκής κυριαρχίας, οι εθνικές εκλογές, χρησιμοποιείται καταχρηστικά και δόλια από την πολιτική ηγεσία και τους δανειστές, για να ανατρέψουν την ίδια την πραγματική θέληση του Λαού που εξέφρασε το μεγαλειώδες “ΟΧΙ”.
Γιώργος Κασιμάτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)